19.6.10

బంగారు వాన

నిజంగానే అందమైన వాన. నా జీవితంలో ఎప్పటికీ మరచిపోలేని వాన.


మా అమ్మవాళ్లు ముగ్గురు. మా అమ్మ పెద్ద. ఇద్దరు పిన్నిలు. పెద్ద పిన్ని పేరు " ఉమ ". రెండో పిన్ని పేరు " సావిత్రి ". ఇంట్లో అందరూ " సాయి " అనే పిలుస్తారు. మేము " సాయి పిన్ని " అని పిలుస్తాం. మా ఇద్దరు పిన్నిలు కలిసి బంగారం గాజులు మా ఊళ్ళోనే చేయించుకున్నారు. అవి తెమ్మని ఫోన్ చేస్తే బయలుదేరానన్నమాట. మా ఉమా పిన్నివాళ్లు చిక్కోలు ( శ్రీకాకుళం పాత పేరు )లో ఉంటున్నారు. అక్కడికి బయలుదేరాను. ఈ ప్రయాణం నేను డిగ్రీ సెకండ్ ఇయర్ చదువుతున్నప్పుడు జరిగింది.

ఉదయం టిఫిన్ చేసి... గాజులను రహస్య జేబు( సీక్రెట్ పాకెట్ )లో పెట్టుకుని పదిన్నరకి మెయిన్ రోడ్ మీదకి చేరుకున్నాను. ఐదు నిమషాల్లోనే express( దీన్ని తెలుగులో టైప్ చేస్తుంటే వచ్చి చావట్లేదు ) వచ్చింది. ఎక్కి కిటికీ పక్క సీట్ లో కూర్చున్నాను. అప్పటికి వర్షం లేదు.

పావుగంటలో బైపాస్ దాటి NH - 5 పైకి చేరుకున్నాం. మరో ఐదు నిమషాలు గడిచాక తొలకరి పారంభమైంది. " అబ్బా! ఇప్పుడే పడాలా... " అంటూ విసుక్కున్నాను. వెంటనే " ఇప్పుడే పడనీ! దిగినప్పుడు పడకపోతే చాలు. " అని దేవుడికి దండం కూడా పెట్టుకున్నాను.పడ్డాక చేసేదేం లేదు కాబట్టి చూడడం ప్రారంభించాను. నాకు తడవడమే కాదు.. చూడడం కూడా ఇష్టమే!

జల్లుగా మొదలైన వాన మదిలోన ఆలోచనలను చెరిపేసి... వానగా మారి మనసంతా ఆక్రమించేసింది. నా మనసేమో నన్ను ఒంటరిగా వదిలి చినుకులతో కలిసి చిందులు వేస్తోంది.

నా మనసును అలా వదిలేసి.. బస్సులో ఉన్న మిగతా ప్రయాణికులను చూసాను. ఎక్కువ మంది లేరు. ఓ పదిహేనుమంది దాకా ఉన్నారేమో! " ఈ వర్షంతో మాకేం సంబంధం లేదు " అన్నట్లుగా అద్దాలన్నీ మూసేసుకున్నారు. " చి.. దున్నపోతులు. వర్షాన్ని ఎంజాయ్ చెయ్యట్లేదు. వేస్ట్... " అని తిట్టుకున్నాను. అప్పుడు తిట్టిన తిట్లు గుర్తు రాక ఇప్పుడు తిట్టిన తిట్లు ఇవి... ఏమీ అనుకోకండి.

నేను మాత్రం అద్దాలను ముయ్యలేదు. రెండు గంటల ప్రయాణంలో ఒకే ఒక్కసారి మూసాను. మరీ ఎక్కువగా రావడంతో మూసాను. మళ్లీ వెంటనే తీసేసాను.

వర్షంలో తడుస్తున్న మొక్కలను, చెట్లను చూస్తుంటే భలే ముచ్చటేస్తుంది. అదే సమయంలో ఈర్ష్య కూడా! " ప్రతి వర్షం మాదే... " అనుకుని అవి ఎంజాయ్ చేస్తుంటే.. మనమేమో చూస్తూ ఊరుకోవడంతోనే సరిపోతుంది. అప్పుడప్పుడు " వాటిలాగే పుట్టాల్సింది " అని కూడా అనిపిస్తుంది.

ఇక వర్షం వెలిసాక... నిర్మలంగా కనిపించే ఆకాశంలో ప్రతీది ఎంతో సహజంగా, స్వచ్చంగా కనిపిస్తుంది. నాకైతే ఈ మొక్కలు, ఇంత పెద్ద చెట్లు.. " ఇప్పుడే పుట్టాయా " అనిపిస్తుంది.

మా డిగ్రీ ఫస్ట్ ఇయర్ అవగానే ఊరి మధ్యలో ఉన్న మా కాలేజీని ఊరు అవతలకి తీసుకెళ్లిపోయారు. పెద్ద తోటను కొనేసి అందులోనే కట్టేసారు. కాలేజి నిండా కొబ్బరి చెట్లు, మామిడి చెట్లే! మా యాజమాన్యం మా కాలేజ్ కి " గ్రీన్ కేంపస్ " అని పేరు పెట్టింది.

వర్షా కాలంలో మా కాలేజి నుండి వచ్చేటప్పుడు సైకిల్ ని నెమ్మదిగా తొక్కుతూ దారిలో ఉండే మొక్కలను పరిశీలిస్తూ వచ్చేవాడిని. ప్రతి మొక్క ముత్యాలను అద్దుకున్నట్లు చినుకులతో మెరిసిపోయేది. మనసుకి ఎంత ఆనందంగా ఉండేదో...


ఇక ఈ ప్రయాణంలో చిగురాకుల నుంచి కొమ్మల నుంచి జారే ప్రతి చినుకు ఓ స్వప్నం లా అనిపించేది. ఒక్కసారి ఆలోచించండి. ప్రతి చినుకు తన అస్థిత్వాన్ని కోల్పొయి... ఓ క్షణం పాటు... ఓ ఆకుకో, పువ్వుకో లేకపోతే మరో దానికి అందాన్నిస్తూ భువిలో ఐక్యమైపోవడం కలలా లేదు! అందుకే చినుకులు పడుతున్నాయి అనేకన్నా కలలు పడుతున్నయి అనడం నాకిష్టం.


మా ఊరు నుంచి చిక్కోలు వెళ్ళే దారిలో రెండు ప్లేసులు ఇష్టం. నేను బైక్ మీద వెళ్లేటప్పుడు ఈ రెండు స్థలాల్లోనా ఆగిన సందర్భాలున్నాయి. అందులో ఒకటి రోడ్ పక్కనే ఉన్న పెద్ద చెఱువు.. వర్షాకాలం కాబట్టి చెఱువులో నీళ్లు రోడ్ తో సమానంగా ఉన్నాయి. చిన్న కెరటాలు పరవళ్లు తొక్కుతూ అంచును తాకుతూ బైటకు వచ్చేవి. నాకైతే అవి రోడ్ తో సైయ్యాట ఆడుతున్నట్లు అనిపించింది. అక్కడే ఉండిపోవాలనిపించింది.

బస్సు ఆగలేదు. తప్పదు కదా! అనుకుని ముందుకు సాగుతున్నాను.

రెండో ప్లేస్ గురించి చెప్పే ముందు NH - 5 గురించి చెప్తాను వినండి. విశాలంగా ఉంటుంది. వన్ వే కాబట్టి ఎదురుగా ఏం రావు. డ్రైవ్ ని ఎంజాయ్ చెయ్యాలనుకుంటే ఈ రోడ్ బాగుంటుంది.

మొన్న సంక్రాంతికి మా మావయ్య, తమ్ముడు వైజాగ్ నుండి పలాస వరకూ కారులో కేవలం రెండుగంటల్లో వెళ్లారు. అదే బస్సులో ఐతే ఐదు గంటల జర్నీ. ఉదయం 7-30 కి బయలదేరినవాళ్లు 9-30 కి మా మావయ్య వాళ్ల అత్తవారింట్లో ఉన్నారు. కారు మావయ్య స్నేహితుడిది. మా మావయ్యకు కూడా ఇక్కడ కారు ఉందనుకోండి. మా కుటుంబాల్లో కారు కలిగిన ఏకైక వ్యక్తి. ఈ మావయ్య గురించి తరువాత చెప్తాను.

ఇప్పుడు రెండో ప్లేస్ గురించి చెప్తాను వినండి. వర్షం.. విశాలంగా ఉన్న రోడ్.... రోడ్ కి ఎడమ వైపున ఓ నలఫై, యాభై అడుగుల దూరంలో కొండ. కొండ వరకూ ఉన్న ప్రదేశమంతా పచ్చగా... రకరకాల ఆకారాలతో ఉన్న రాళ్లు... మధ్యలో నేను. లేకపోతే మిమ్మల్ని మీరు ఊహించుకోండి.



ఆకాశగంగ దూకావే పెంకితనంగా... ఆకాశగంగ

జల జల జడిగా తొలి అలజడిగా

తడబడు అడుగా నిలబడు సరిగా

నా తలపు ముడి వేస్తున్నా నిన్ను ఆపగా... " ఆకాశగంగ "




హలో! నేను పాడుతుంది వర్షం కోసమే... హీరోయిన్ కోసం కాదు. మీ సంగతి మాత్రం నాకు డౌటే!

పైది ఊహే.. కాని ఈ ఊహని నిజం చేసుకోవచ్చు.

నాకు వాన సినిమాలో బాగా ఇష్టమైన పాట ఇది.




మూతి ముడుచుకున్నది మువ్వంటి మైన

అరె మబ్బేల దిగనంది ముత్యాల వాన

మాట వరసకైనా తనకి చెప్పనంటూ... గీటుదాటకన్నా లెక్కచేయనంటూ....

ఆమె గారి చెయ్యి జారి మనసు గాని పారిపోయిందా ఏమైనా... రానందా రమ్మన్నా... " మూతి ముడుచుకున్నది "



ఈ సినిమా పాటలు వినేటప్పుడు మొదట ఇదే వింటాను. మళ్లీ చివర ఇదే వింటాను. కాని ఈ పాట సినిమాలో లేదు. ఆడియోలో మాత్రమే లభ్యం.

ఇక ఈ సినిమా నాకు నచ్చలేదు. నాయికానాయికిలను కలపలేదు. ఈ కథలో అమ్మాయి ప్రేమలో పడడానికి మంచి బేస్ ఉంది. అటువంటప్పుడు కలపాల్సిందే. కలపలేదు... పోయింది. వానను ఆధారంగా చేసుకుని వచ్చిన " వర్షం " మరీ చెత్త. నాకు అస్సలు నచ్చలేదు.

వానతో సూపర్ లవ్ స్టోరీస్ రాయొచ్చు. ఓ " గోదావరి ", ఓ " ఏ మాయ చేసావే " వీటికి మించిన రేంజ్ లో రాయొచ్చు. చూద్దాం ఎవరైనా రాస్తారేమో! సినిమా గోల ఇప్పుడు ఎందుకులే!

సాధారణంగా మనకి బస్సు ఎక్కిన అరగంటకే నిద్ర వచ్చేస్తుంది. లేకపోతే గంట తరువాతైనా వచ్చేస్తుంది. ఏదో ఒక టైమ్ లో రావల్సిందే! అటువంటిది ఈ ప్రయాణం మొత్తం మీద నాకు కనీసం నిద్ర మత్తు కూడా రాలేదు. వర్షం ఎంత మైమరిపించింది కదా! మొత్తం ప్రయాణంలో మూడు సార్లు నన్ను చినుకులు తాకాయి. మొదటసారి పలకరించినప్పుడు చల్లని పులకరింతతో ఒళ్లు ఝల్లుమంది. మరోసారి అల్లరిగా కవ్విస్తే.. ఇంకోసారి చిలిపిగా చక్కిలిగింతలు పెట్టాయి. ఇది నిజమేనండోయ్.. మొత్తం మూడు సార్లు బస్సులోనకి దూరి నన్ను మరిపించాయి... ప్రతీసారీ ఓ కొత్త భావం. ఆవిధంగా నేను ఎంజాయ్ చేస్తూ చిక్కోలు చేరుకున్నాను. నేను దిగేసరికి సగం సీట్ తడిసిపోయింది. ఎవరైనా తిట్టుకుంటారేమో అనుకున్నాను. " ఆ... తిట్టుకుంటే తిట్టుకున్నారులే వాళ్ల కర్మ. " అనుకుని దిగిపోయాను.

నేను దిగినప్పటికి కూడా వర్షం కుండపోతలా పడుతూనే ఉంది. వర్షం నాకు ఎంత ఇష్టమో వర్షాకాలం నాకు అంతగా నచ్చదు. ఎందుకంటే రోడ్లన్నీ బురదతో కనువిందుగా ఉంటాయి కాబట్టి. ఇక మీరు బ్రతికుండగానే నరకం చూడాలనుకుంటే మా ఊరి కూరగాయల మార్కెట్ కి వచ్చేయండి. ఫ్రీగా నరకం చూసేయొచ్చు. నాకు తెలిసి ప్రతీ ఊరిలోనా మార్కెట్ ఇలాగే ఉంటుందనుకుంటా!

" ఇప్పుడు ఇంటికి ఎలా వెళ్లాలో " అనుకుంటున్నాను. కాంప్లెక్స్ బైటకి రాగానే చిన్న సైజు స్విమ్మింగ్ ఫూల్ కనిపించింది. " దేవుడా... " అనుకున్నాను. వర్షం తగ్గే సూచనలు ఏమాత్రం కనిపించలేదు. ఇక తప్పదులే అనుకుని ఆ స్విమ్మింగ్ ఫూల్ దాటి రోడ్ మీదకు వచ్చాను. అదృష్టంకొద్దీ ఆటో వెంటనే దొరికింది. అక్కడ నుంచి మా చిన్నాన్న వాళ్ల షాప్ దగ్గర దిగాను.

క్షేమ సమాచారాలు తెలుసుకున్నాక.. మా చిన్నాన్న ఇంటికి ఫోన్ చేసి... మా చెల్లి కి గొడుగు పట్టుకుని రమ్మన్నారు. ఓ అరగంటలో మా చెల్లి వచ్చింది. గొడుగు పట్టుకుని ఇంటికి బయలుదేరాను. మధ్యలో ఓ టర్నింగ్ దగ్గర కాలువ నుంచి నీరు వస్తూ రోడ్ మొత్తం ఆక్రమించేసాయి. నల్లగా నిగనిగలాడుతున్నాయి అనుకోండి. అది దాటితే గాని వెళ్లలేం. " చి.. యాక్............. " అనుకుని అడుగు వేసాం. అది దాటాక ఎర్రగా మెరిసిపోతూ బురద నీరు కనిపించాయి. అందులోనే కాళ్లు కడుక్కుని... మెల్లగా ఇంటికి చేరుకున్నాను.

ఇంటికి చేరిన వెంటనే పిన్ని తవ్వాలు ఇచ్చింది. బట్టలు మొత్తం తడిసిపోయాయి. మార్చుకోమని చిన్నాన్న లుంగీ ఇచ్చింది. ఏక్చువల్ గా నేను లుంగీ కట్టను. కాని ఇలా విధి వక్రిస్తున్నప్పుడు... తప్పదు. ఆ తరువాత గాజులు తీసి పిన్నికి ఇచ్చేసాను. అదీ కథ.

ఇప్పుడు వానకి థాంక్స్ చెప్పాలా.. బంగారానికి థాంక్స్ చెప్పాలా!

22 comments:

మధురవాణి said...

వాన గురించిన మీ అనుభూతి చాలా బాగుంది :-)

సవ్వడి said...

Madhuravaani garu! Thankyou

పరిమళం said...

మీ వానా .....వర్ణనా ....బావున్నయండీ :)

శిరీష said...

mee vaana chala bagundi, okkasari vaanalo thadichinatlaindi. thanks for that

సవ్వడి said...

పరిమళ గారు! ధన్యవాదాలు.
శిరీష గారు! వానలో తడిచినట్లునిపించిందా…. థాంక్యూ.

ramnarsimha said...

Very nice..

thanq..

I request the rain to trouble u always..

V ll hear more news from u..

ll b waiting..

సవ్వడి said...

రామ కృష్ణ గారు! చాలా థాంక్స్. మంచి కోరిక... నాకూ ఇష్టమే!

సవ్వడి said...

శేఖర్ గారు! మీకు కూడా థాంక్స్. మీ కామెంట్ ని పబ్లిష్ చేయొద్దు అన్నారుగా... చెయ్యలేదు.

అనామిక said...

బావుందండి వాన టపా ....ఇంట్లోనే ఉండి వాన లో తడిపించేసారు ఎంచక్కా జలుబు బాధ లేకుండా:).... ఇంత పెద్ద టపా రాయడానికి ఎంత టైం పడుతుందండి!!! నేను ఎంత సేపు రాసినా తిరిగి చుస్తే పది లైన్లు మించదు...:(

హను said...

chala bagumdi anDi, mee varNana nijamgaa ippuDu varsham paDitea baagumDu ani anukumTunnanu.

సవ్వడి said...

తృప్తి గారు థాంక్యూ! ఈ టపా రాయడానికి మూడు వారాలకు పైగానే పట్టింది. నాకు రూమ్ లో సిస్టం లేదు. ఆఫీస్ లోనే ఖాళీ దొరికినప్పుడల్లా రాసాను.
హను గారు! మీకు కూడా థాంక్స్. ఇంట్లో ఉన్నప్పుడు కన్నా ఇలా ప్రయాణంలో పడేటట్లు కోరుకోండి. చాలా ఎంజాయ్ చేస్తారు.

భావన said...

బాగున్నాయి మీ వాన కబుర్లు.. "తొలకరిగా మొదలైన వాన మదిలోన ఆలోచనలను చెరిపేసి... వానగా మారి మనసంతా ఆక్రమించేసింది. నా మనసేమో నన్ను ఒంటరిగా వదిలి చినుకులతో కలిసి చిందులు వేస్తోంది. " -- బాగుంది. అవును వాన చూడటం అనేది ఒక అధ్బుతమైన అనుభూతి. ఎన్ని రకాల వానలు ముత్యాల వాన వజ్రాల (వడగళ్ళు) వాన... చిరునవ్వుల జల్లులు మల్లెల జోరులు... ఎన్ని రకాల వానలో కదా. నాకు కూడా చాల ఇష్టం వాన లో పాటలంటే.. :-)

ఆ.సౌమ్య said...

టపా చదవగానే ఇక్కడ వాన పడిపోతున్నట్టు అనిపించేసింది....నాకు కూడా వాన చాలా ఇష్టం. వానలో తడవడమంటే ఇంకా ఇష్టం. మా కేంపస్ కూడా వాన పడితే భలే ఉంటుంది. 2400 ఎకరాల స్థలంలో అక్కడా అక్కడా భవనాలు తప్పితే మొత్తమంతా చెట్లూ, బండరాళ్ళే. వాన పడగానే పచ్చగా ముత్యాల్లా మెరిసే చినుకులతో గొప్ప అహ్లాదంగా ఉంటుంది.

మీరు NH-5 గురించి రాసి నన్ను మా ఊళ్ళో పడేసారు మీరు....ఒక 10 యేళ్ల క్రితం చాల దరిద్రంగా ఉండేది. విజయనగరం నుండి విశాఖపట్నం వెళ్ళాలంటే గంటన్నర పైగా పట్టేది, ఒకటే కుదుపులు. కానీ ఇప్పుడు ఎంత బావుందో, రయ్ మని వెళ్ళిపోవచ్చు. ఈ మధ్యనే కార్లో వెళ్ళాం, అసలు ఆ జర్నీ ఎంత బావుందో చెప్పలేను. ఆ రోడ్డు చుట్టూ పొలాలు, పూతకొచ్చిన మామిడి చెట్ళు, చెట్టు నిండా మామిడికాయలతో నిండు గర్భిణిలా బరువుగా ఊగుతూ ఉన్నాయి. భలే అనిపించింది NH-5 మీద ప్రయాణం. అదే సమయంలో చిన్న చిరుజల్లు పడింది...ఇంక చెప్పనక్కర్లేదు. ప్రకృతి ఒడిలో పరవశించిపోయాను.

హ్మ్ ఒక్కసారిగా గిర్రున వెనక్కి తీసుకెళ్ళి గతంలో పడేసారు నన్ను :)

నేస్తం said...

ఆపొటో ఒక రెండు నిమిషాలు చూస్తునే ఉన్నా.. వాన లో తడవడం అంటే నా చిన్నప్పటి రోజులే.. అప్పుడైతే బాగా ఎంజాయ్ చేసేదాన్ని.. ఇక్కడ వారానికి రెండు మూడుసార్లు వర్షం పడినా కనీసం కిటికీలోంచి చూడటానికి కూడా తీరికా ,ఆసక్తి ఉండటం లేదు :(

సవ్వడి said...

భావన గారు! థాంక్స్. మీకు కూడా వాన పాటలు ఇష్టమా..
" చిరునవ్వుల జల్లులు మల్లెల జోరులు... ఎన్ని రకాల వానలో " ఎన్ని రకాల వానలండి.
మీరు గాని ఇటువంటిది రాస్తే ఎంత బాగా రాస్తారో అనుకున్నాను.
సౌమ్య గారు! మీ కేంపస్ ఎక్సలెంట్. మీరెంత అదృష్టవంతులండి.. ప్రతి వాన మీదే అనుకుంటాను.
మీరు చిరుజల్లు లో అందమైన ప్రయాణం చేసారనమాట. ఎప్పటకీ మరచిపోలేరనుకుంటా!
మీరు చెప్పింది నిజమే మన జిల్లాళ్లో NH-5 పై ప్రయాణం చాలా బాగుంటుంది. రోడ్ కి ఇరువైపులా పొలాలు, చెట్లు, కొండలు..... నాకు కూడా చాలా ఇష్టం.

సవ్వడి said...

నేస్తం గారు.. మీ చిన్నప్పటి సంగతులు చెప్పాల్సింది. ఏవైనా భలే చెప్తారుగా!
ఫొటో నచ్చిందా.. ఇప్పటివరకూ నా బ్లాగులో నేను పెట్టిన ఫొటోల్లో బాగుందన్నది ఇదొక్కటే! థాంక్యు.

మాలా కుమార్ said...

వర్షం గురించి చాలా బాగా చెప్పారండి .
ఫొటో బాగుంది .

సవ్వడి said...

Mala Kumar garu! Thankyou.

కొత్త పాళీ said...

బహుబాగు.
రెండు చిన్న సవరణలు.
ఒకటి - తొలకరి అంటే మీరు అనుకున్నట్టు చిరుజల్లు కాదు. జూన్లో వచ్చే నైఋతి ఋతుపవనాల సీజనుకి ఆరంభం చేస్తూ ముందు ఒక రెండు మూడు రోజుల పాటు ఏకధాటిగా వానపడుతుంది. దాన్ని తొలకరి అంటారు.
రెండోది - చెట్టు ఆకుల్నించి వానచుక్కలు ఖారే దృశ్యానికి మీరు పెట్టిన ఫొటోలో ఉన్న చెట్టు సాధారణంగా ఆంధ్రా ప్రాంతంలో కనబడదు. దీన్ని ఆర్బర్ వైటే అంటారు.

సవ్వడి said...

కొత్త పాళీ గారు! మీరు నా బ్లాగుకి వచ్చారా........ నమ్మలేకపోతున్నాను. గొప్ప పనేదో సాధించేసినట్లుగా ఫీల్ అవుతున్నాననుకోండి. ముందుగా నా బ్లాగుకి స్వాగతం.
తొలకరి అంటే ఏకధాటిగా వర్షం పడడమా.... నాకు తెలీదండి. చెప్పినందుకు ధన్యవాదాలు. బ్లాగులో " తొలకరి " తీసేసి " జల్లు " అని పెట్టాను.
ఆ మొక్క ఫొటో తీసినప్పుడు " ఇక్కడ ఉండదే.... ఎక్కడ మొక్కో ఏంటో.... " అనిపించింది కాని నాకు ఇంకే పొటో దొరకలేదు. వారం రోజులు వెతికితే నా పోస్ట్ కి సరిపోయేవి ఇవే దొరికాయి. అవే పెట్టేసాను. దాని పేరు "ఆర్బర్ వైటే" నా బాగుంది.
నా టపా మీకు నచ్చి మీరు " బహుబాగు " అన్నారంటే బాగున్నట్లే... చాలా చాలా ధన్యవాదాలు.

మనసు పలికే said...

బాగున్నాయండీ మీ బంగారు వాన కబుర్లు. నిజం గా వర్షం లో తడిపించేశారు, కొద్ది నిమిషాల పాటు.. :) చాలా ఆనందం గా ఉంది, ఎంతో మంది "తెలుగు" స్నేహితులని చూస్తుంటే..

సవ్వడి said...

Manasu Palike! Thankyou so much...